หนังไทย ช็อกโกแลต

รายชื่อหนังเก่า


	ฺChocolate หนังบู๊ที่ดีที่สุดของปรัชญา
	5 กุมภาพันธ์ 2551/ ณัฎฐ์ธร กังวาลไกล
	©thaicinema.org
	หลังจาก “องค์บาก” และ “ต้มยำกุ้ง” จะด้วยเหตุผลที่ว่าต้องการสร้างความแปลกใหม่หรือจะเรื่องอื่นใดก็แล้วแต่ ปรัชญา ปิ่นแก้วผู้กำกับหนังสองเรื่องนั้นตัดสินใจที่จะทำหนังศิลปะการต่อสู้เรื่องที่สามของเขาให้ต่างจากเดิม ด้วยการนำสาวน้อยหน้าใสที่ผ่านการเก็บตัวหลายปีมาเป็นดารานำ และตอกย้ำจุดขายผ่านสื่อต่างๆ เน้นที่ประเด็นการนำเอา “ผู้หญิง” มาบู๊เตะหนักต่อยแหลก ออกท่าทางกระโดดโลดโผนเฉกเช่นที่จา-พนม ยีรัมย์ เคยทำเอาไว้ แน่นอนว่าจุดขายนี้อาจจะเป็นเรื่องแปลกเล็กน้อยสำหรับบ้านเราและอาจจะรวมถึงต่างประเทศ เพราะดารานักบู๊หญิงนั้นแทบจะไม่ค่อยมีให้ได้เห็นกัน แต่ถ้ามองในอีกด้าน ก็ไม่ใช่ของใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน นอกจากนี้ สิ่งที่แตกต่างใน "ช็อกโกแลต" จากหนังก่อนหน้านี้ทั้งสองเรื่อง ก็คือ บทภาพยนตร์ เมื่อเขาทำ “องค์บาก” นั้น ถือว่ามีความสนุกในระดับหนึ่ง เพราะความสามารถของจา พนมในตอนนั้น ยังเป็นสิ่งที่สดใหม่อยู่ ถ้าบทจะมีข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ในแง่ความสมเหตุสมผล ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่มองข้ามได้ ส่วนผลงานต่อมาอย่าง “ต้มยำกุ้ง” เรื่องราวขาดความน่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิง แม้จะมีทุนสร้างที่หนาขึ้นแต่คุณภาพกลับถอยหลังเข้าคลอง เมื่อมาถึง “ช็อกโกแลต” ปรัชญาบรรลุทั้งสองสิ่ง เขาทั้งสามารถสร้างดารานักบู๊สาวคนใหม่ ทำให้เธอดูแตกต่างและไม่เหมือนใคร มีความน่าสนใจกว่านักบู๊หญิงคนที่ผ่านๆ มา และในขณะเดียวกัน เขาก็เล่าเรื่องที่น่าติดตามในระดับหนึ่ง และน่าจะเป็นที่โปรดปรานของคอหนังแนวนี้ รวมไปถึงคอหนังที่ชอบดูหนังสนุกๆ สักเรื่องได้ไม่ยาก หนังเล่าเรื่องราวของซุน (ส้ม อมรา) และยากูซาหนุ่ม (ฮิโรชิ อาเบะ) ที่สร้างสัมพันธ์รักข้ามแก็งค์ ทำให้หัวหน้าของฝ่ายหญิง (พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง) แค้นเคืองมาก เล่นงานเสียจนซุนและยากูซ่าหนุ่มต้องแยกจากกันไป และซุนต้องล้างมือจากวงการ เธอมีลูกกับยากูซ่าและเด็กคนนั้นก็เติบโตขึ้นเป็นเซน (จีจ้า) โดยมีคู่หูชื่อแมงมุม เด็กที่ซุนเก็บมาเลี้ยง ปัญหากำลังจะมาเยือนทุกคน เมื่อซุนป่วยหนัก และแมงมุมกับเซนพยายามที่จะหาทางช่วยเหลือ และไปๆ มาๆ ได้ชักนำเพื่อนร่วมแก็งค์เก่าของซุนเข้ามาเกี่ยวข้อง บทภาพยนตร์ที่หนึ่งในผู้เขียนมีชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล อยู่ด้วย คนที่เป็นเสมือนความหวังใหม่ของวงการหนังไทย หนังไปในทางที่ควรจะไป ไม่ยุ่งเหยิงและมั่วไปหมดอย่าง “ต้มยำกุ้ง” “ช็อคโกแล็ต” ดูจะมีการเล่าเรื่องที่ตรงไปตรงมามากกว่า ระหว่างทางก็ไม่ลืมที่จะทิ้งรายละเอียดบางอย่างไว้เพื่อเติมช่องว่างแห่งเหตุผลให้แก่คนดู หนังแสดงด้านที่อ่อนไหวต่อเด็กของซุนออกมา เพื่อที่จะได้นำไปอธิบายได้ว่า ทำไมเธอถึงยอมทิ้งชีวิตนักเลงและกลายมาเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก ทั้งนี้ตัวละครตัวนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะเธอก็ยังคงเป็นคนเดิมเพียงแต่เธอก็ยังมีอีกด้านของเธอ รายละเอียดแบบนี้หากไม่เอาใจใส่ ก็จะกลายเป็นคำถามที่เกิดขึ้นมาในใจคนดู และอาจจะทำให้เรื่องราวที่กำลังเล่าอยู่ค่อยๆ ลดน้ำหนักลงไปได้ การเลือกที่จะปูให้นางเอกเซนเป็นเด็กออทิสติก ซึ่งเป็นเด็กพิเศษ ทำให้คนมองข้ามความจริงบางอย่างไปด้วย ไม่ว่าเธอจะฝึกวิชาด้วยตัวเอง โดยอาศัยการดูหนังจา พนม (มุขขำๆ ที่เหมือนผู้กำกับตั้งใจจะล้อตัวเอง) ทำให้คนดูไม่ตั้งข้อสงสัย ในการกระทำหลายๆ อย่างของนางเอก ที่ไม่ตั้งอยู่ในกรอบของเหตุและผล เช่น การบุกไปทวงเงิน ถามคนที่ติดหนี้แม่ของเธอแบบดื้อ ๆ แถมเธอก็ยังไม่ได้เก่งกาจตลอด เธอยังมีด้านที่น่าสงสารและน่าเห็นใจ รวมไปถึงมีด้านอ่อนโยน ความหลากหลายแบบนี้ ทำให้คนดูสามารถที่จะเอาใจช่วยเธอได้เต็มที่ (ภาพลักษณ์ภายนอกที่เบาะบางของเธอก็มีส่วนสนับสนุนปัจจัยนี้) นอกจากบทแล้วก็ต้องไม่ลืมที่จะยกความดีความชอบให้แก่จีจ้า ที่ไม่ได้แค่เอาแต่ฝึกคิวบู๊จนชำนาญคล่องแคล่วอย่างเดียว เธอยังสามารถสอบผ่านในด้านของการแสดง เธอถ่ายทอดบทเซนออกมาได้เป็นอย่างดี แถมเสน่ห์ของเธอก็ล้นเหลือ จนเธอสามารถที่จะไปเล่นหนังรักโรแมนติกได้สบายๆ และหวังว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ ในอนาคต นักแสดงคนอื่นๆ ล้วนแต่น่าพอใจ ไม่ว่าจะเป็นฮิโรชิ อาเบะ ที่แสดงได้สมกับเป็นนักแสดงมืออาชีพคนหนึ่ง แม้บทของเขาจะไม่มากแต่ตัวละครของเขาก็ไม่เคยถูกกลืนหายไปจากเรื่องเลย ส่วนพงษ์พัฒน์นั้นดูเป็นไปตามมาตรฐานของเขาไม่มีอะไรพิเศษ แต่ที่น่าสนใจก็คือหน้าใหม่อย่างส้ม อมรา ที่ผันตัวเองจากการเป็นนักร้อง มาเป็นนักแสดงได้อย่างสวยงาม เธอนำเสนอสองด้านในตัวซุน ทั้งมุมของสาวร้ายและแม่ที่รักลูกได้อย่างพอเหมาะพอดี และมีความเป็นธรรมชาติ ประการหลังยังปรากฏในตัวของน้องผู้ชายที่เล่นเป็นแมงมุม เขาก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ช่วยให้หนังเรื่องนี้มีชีวิตชีวา และน่าเชื่อถือ คุณปรัชญากำกับหนังเรื่องนี้ได้อย่างลงตัว ฉากแอ็คชั่นหลายๆ ช่วงอาจจะไม่มีอะไรใหม่ก็จริง แต่ด้วยมุมกล้องและการตัดต่อ รวมถึงความทุ่มเทของนักแสดงเสี่ยงตายทั้งหลาย ก็ช่วยให้ฉากเหล่านี้ดูมันส์ได้อย่างที่ควรจะเป็น จังหวะการเล่าเรื่องที่เดินหน้าไปอย่างมั่นใจ และไม่หลงทางด้วยการเดินเข้าประเด็นโน้นที ประเด็นนี้ที ทำให้คนดูเพลินจนมองข้ามข้อบกพร่องบางอย่างไปได้ หวังว่าเขาจะยังคงรักษาฝีมือได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายต่อไป หรือไม่ก็พัฒนาขึ้นไปอีก แต่จะเป็นการดีแก่ตัวเขาเอง หากเขาคิดที่จะเปลี่ยนไปทำหนังแนวอื่นบ้างนอกจากหนังแอ็คชั่น อีกอย่างที่อยากพูดถึงคือเครดิตท้ายเรื่อง ไม่ใช่เรื่องแปลกหากเราจะได้ดูภาพเบื้องหลังการเจ็บตัวของนักแสดงในช่วงนี้ แต่ในคราวนี้นอกจากเราจะเห็นการเจ็บตัวของจีจ้าแล้ว ภาพเบื้องหลังของคนอื่นๆ ก็ถูกหยิบมาให้เห็นและถูกนำเสนออย่างให้ความสำคัญ ถือเป็นการยกย่องเล็กๆ ที่น่ารักไม่น้อยเลยทีเดียว

	©thaicinema.org

Everything you want to know about Thai film, Thai cinema
edited by Anchalee Chaiworaporn อัญชลี ชัยวรพร designed by Nat
COPYRIGHT 2004 http://www.thaicinema.org. All Rights Reserved. contact: ancha999 at gmail.com
By accessing and browsing the Site, you accept, without limitation or qualification, these copyrights.
If you do not agree to these copyrights, please do not use the Site.