โดยแชมป์ สรดิเทพ

เขาทำกับข้าว เขาทำความสะอาดบ้าน เขารักเธออย่างที่เธอเป็น เขาสามารถเป็นทุกอย่างที่แฟนคนเก่าของเธอไม่มี อ่อนโยน อ่อนไหว ให้กำลังใจ (ปล. เขาใจดีและไม่อ้วนด้วยนะครับ)

แล้วจะมีปัญหาอะไรล่ะ กับชายคุณสมบัติพร้อมอะไรเช่นนี้

เขาเป็นเกย์ …. และเธอไม่รู้ เท่า ๆ กับที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน

Me Myself ขอให้รักจงเจริญดำเนินพล็อตเรื่องไว้เช่นนี้ จากฝีมือกำกับของนักแสดงฝีมือเยี่ยมอย่างพงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง หนังเริ่มเรื่องเมื่ออ้อมซึ่งกำลังอกหัก บังเอิญขับรถไปชนชายคนหนึ่งจนความจำเสื่อม อ้อมรู้สึกผิด จึงพาเขามาอยู่อพาร์ตเมนท์ของเธอ อ้อมตั้งชื่อใหม่ให้เขาว่า แทน ตามชื่อที่ปรากฏบนสร้อยที่คอ

คนทั้งสองพบรักกันที่สุด แต่ก็พบว่าแทนเป็นเกย์ไม่นานหลังจากนั้น และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้น แทนเป็นกะเทย เป็นนักเต้นโชว์ในคาบาเรต์แห่งหนึ่ง (แค่นี้ก่อนครับ ผมไม่บอกตอนท้ายของหนังหรอกครับ)

Me Myself ขอรักจงเจริญ เป็นหนังรักที่เรียกน้ำตา แต่ผมมีปัญหาที่จะเช็ดน้ำตา เพราะพล็อตหนังกับตัวละครดูไม่สมจริงในความรู้สึกของผม เป็นไปได้หรือที่กะเทยหนุ่มจะจำตัวตนของตัวเองไม่ได้ เพียงเพราะความจำเสื่อม เป็นไปได้หรือที่เขาจะกลายเป็นคนเพศธรรมดาคนหนึ่ง แล้วลืมสิ่งประสบการณ์ความเป็นเกย์ที่ตนเองเคยมี ?

หนังบอกไว้ว่า แทนเป็นเกย์ เพราะโตขึ้นจากสภาพแวดล้อมแบบนั้น เขาเติบโตในคลับคาบาเรต์ แต่งชุดกะเทย และแต่งหน้ามาตั้งแต่เด็ก ผมคิดว่า หนังดูไม่สมจริง แค่อุบัติเหตุเพียงครั้งเดียวจะทำให้เขา “ กดดัน” ตัวตนที่ตนเองเคยเป็น (ใช่ครับ ผมใช้ว่า กดดัน เพราะว่าต่อมาไม่นานนัก ความทรงจำของเขาก็กลับคืนมา) เพราะฉะนั้น แทนไม่รู้สึกอะไรที่จะไปใช้เครื่องสำอางและเสื้อผ้าของอ้อม พร้อมกับที่สายตาสอดส่ายมองหาหนุ่ม ๆ น่ารัก ๆ

หลังจากที่ร่องรอยอดีตของแทนได้รับการเปิดเผย หนังก็เริ่มหลงทาง ร่อนเร่ไปกับพล็อตรองของหนังที่ไม่ได้เกี่ยวกันเลย ไม่ว่าจะเป็นความพยายามของแทนที่จะกลับไปใช้ชีวิตในคาบาเรต์เหมือนกัน อ้อมกับปัญหาในที่ทำงาน และความสัมพันธ์ของเธอกับหลาย ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องความรัก รสนิยมในเรื่องเพศ หรือการยอมรับของสังคมต่อไป หนังทิ้งคำถามหลาย ๆ อย่างไว้ ความรักของแทนกับอ้อมจะเป็นจริงหรือไม่ ความรักของคนทั้งสองแท้ที่จริงแล้วเพราะมิตรภาพหรือสิเน่หา แทนเองมีคำถามกับเรื่องเพศของตนเองหรือว่ามันเป็นเพียงความรู้สึก คนทั้งสองจะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่

คำถามเหล่านี้ไม่เคยมีคำตอบจากหนัง ….

โดยส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่าหนังน่าจะดีขึ้น ถ้าแทนไม่ได้เป็นกะเทยนักเต้นประจำคาบาเรต์ ถ้าหนังตัดส่วนนี้ไป ผมเชื่อว่าเรายังคงจะสนุกกับเรื่องราวความรักระหว่างชายที่จำอดีตของตนเองไม่ได้ กับผู้หญิงที่ต้องการลืมอดีตของตน โดยตัวหนังเองก็ดูเหมือนจะสร้างโดยยึดโครงสร้างเช่นนั้น น้ำหนักของหนังส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับความรักของคนสองคนที่กำลังรักกัน แรก ๆ อ้อมไมค่อยไว้ใจแทนเท่าไรนัก เธอล็อคประตูห้องนอนถึงสามชั้น แต่ไม่นานนัก อ้อมเพิ่งสังเกตเห็นว่าแทนให้กำลังใจเธอตลอด เมื่อเธอต้องการใครสักคน เขาทำทุกอย่างเพื่อเธอ แม้จะทำให้เขาดูโง่ต่อสาธารณะชน

ผมคิดว่า จังหวะของหนังในช่วงนี้ค่อนข้างดี พร้อมกับที่พล็อคความรักไม่ได้เน้นตรงความรู้สึกอย่างเดียว แต่เป็นเหตุเป็นผล และน่าเชื่อถือ ผมคิดว่าต้องปรบมือให้คนเขียนบทคงเดช จาตุรนต์รัศมีในส่วนนี้ (คนเขียนบทคนเดียวกับหนังโศกเศร้าเคล้าน้ำตาเรื่อง The Letter)

นางเอกใหม่ฉายนันท์ค่อนข้างใช้ได้กับผลงานการแสดงเรื่องแรก เธอเล่นได้สมบทบาทกับสาวออฟฟิศวัยยิ่สิบเศษ ๆ หรือเจ้าบ้านที่ต้องดูแลคนแปลกหน้า ขณะเดียวกับที่ต้องดูแลหลานชายของเธอ แต่เธอดูแข็งไปสักนิดเวลาที่ต้องแสดงความรู้สึกออกมา เมื่อรู้ตัวตนที่แท้จริงของแทน

เยี่ยมที่สุดเรื่องนี้ต้องยกนิ้วให้อนันดา เอเวอริ่งแฮม เขารับบทเป็นแทนได้อย่างดี จับตาดูเขาให้ที แม้แต่ในรายละเอียด ไม่ว่าจะนั่ง หรือโบกมือ อนันดาสามารถสื่อสารบทบาทของกะเทยที่มีอดีดและความรู้สึกที่ขัดแย้งใจจิตใจได้อย่างนี้ ผมคิดว่า อนันดาเป็นนักแสดงที่เล่นได้ดีที่สุดในรุ่นเดียวกัน