ดำ เปรี้ยว ไม่เปลือย และกระแสตอบรับในงานสุพรรณหงส์ทองคำ

ทีม รักแห่งสยาม

ทีมไฟว์ฺสตาร์ : มะหมี่  อภิญญา และผู้กำกับก้องเกียรติ จาก ไชยา

และนี่ มาในชุดสีแดงแรงฤทธิ์ ร้อนแรงที่สุดของงานนี้

ประกาศไว้ตั้งแต่ตอนแถลงข่าวเลยว่า นี่จะเป็นหนึ่งในงานใหญ่แห่งปี  ไม่ว่าจะเป็นการจัดที่สยามนิรมิต โรงละครที่มีไว้จัดแสดงโชว์ๆ หนึ่งของตนเองโดยเฉพาะ และไม่เคยเปิดให้ใครอื่นมาใช้งาน (เท่าที่ผมจำได้นะครับ) และทางสมาพันธ์สมาคมภาพยนตร์แห่งชาติก็ยังคงเน้นความหรูหราฟู่ฟ่าแบบเช่นปีก่อนๆ ไม่ว่าจะเป็นดาราแต่งตัวอลังการพร้อมเครื่องเพชรพันล้าน พากันค่อยๆ เยื้องย่างบนพรมแดง  เรื่องแบบนี้อาจจะขัดแย้งกับสภาพเศรษฐกิจไทยที่ยังนิ่งๆ  และเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เห็นว่าจะช่วยวงการหนังไทยขึ้นมาตรงไหน  แต่ถ้ามองในแง่ความสนุกสนานบันเทิงใจ  ก็ยังมีอะไรให้ขำๆ อยู่บ้างนะครับ

ส่วนตัวไม่เคยไปงานระดับนี้มาก่อน อย่างมากก็งานแถลงข่าวหนังเรื่องโน้นเรื่องนี้  ก็เลยได้สัมผัสอะไรหลายอย่าง เริ่มแรกเลย ผมและสาวสวย(น้อย)ที่ควงไปในงานด้วย ต้องไปยืนยันตัวเองในฐานะสื่อที่จองชื่อไว้ก่อน ดูเหมือนเขาจะมีระบบในระดับหนึ่ง มีห้องสำหรับให้สื่อส่งรูปและข่าวผ่านอีเมล์  ปรกติปีก่อนๆ เข้าใจว่าไม่เคยมีเลย  ปีนี้ดูเหมือนนี่จะเป็นหนึ่งในไอเดียที่เข้าท่าไม่น้อยของงานนี้

ช่วงเวลาประมาณ 17.30 ดาราค่อยๆ พาเหรดกันมา ผมไปยืนดักถ่ายรูปก็แอบงง  เพราะดาราหลายสิบคนส่วนใหญ่ผมไม่รู้จักเลย  แล้วก็ค่อยๆ นึกได้ว่าคงจะเป็นเด็กของกันตนา ซึ่งไม่ได้เล่นหนังอะไรกับเขาเลย อารมณ์คงประมาณว่านายสั่งมาก็เลยมาซะหน่อย  ส่วนใครที่หวังจะเห็นคนที่แต่งหวือหวาแบบน้องสาหร่ายในปีที่แล้ว ในปีนี้ไม่มีให้เห็นเลย  ถ้าโป๊ก็โป๊แบบปรกติของงานในลักษณะนี้ อย่างเช่นคุณมาช่า ผู้ซึ่งสาวสวยคู่ควงผมบอกว่าสวย เธอก็เด่นจริงๆ ในชุดแดงแรงฤทธิ์ ไม่ว่าใครก็จะต้องมองเธอ และช่างภาพก็ไม่อาจจะหยุดถ่ายเธอได้เลย หลายคนอาจจะมองว่าโป๊แต่ผมว่าธรรมดามากเมื่อเทียบกับความเอ็กซ์ของน้องสาหร่าย เช่นเดียวกับคุณลูกเกด ซึ่งก็แดงยิ่งกว่าไฟจราจรเหมือนกัน ถ้าถามว่าเหมาะสมไหมยิ่งหลายคนแต่งชุดดำมา ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณาญาณของแต่ล่ะคนน่ะครับ  

อ้อ เรื่องหนึ่งที่ไม่อยากลืมเล่าก็คือเรื่องช่างภาพครับ ที่ต้องบู๊ดุเดือดมากกว่าจะได้ภาพมา ปีนป่ายกันสารพัด กรูกันเข้าไปถ่ายดาราทียิ่งกว่าผึ้งแตกรัง  แถมบางครั้งก็ปิดทางเดินดาราอีก  เรื่องแบบนี้แม้จะทำให้ผมถ่ายรูปยาก แต่ก็เป็นเรื่องที่สนุกและตลกไปอีกแบบ

ทีม Me Myself พงษ์พัฒน์ และธัญญาอยู่ข้างหลัง

คนที่ผมและคู่ควงของผมชอบก็อย่างเช่นอนันดา ซึ่งยังดูดีเสมอแถมยังมีการหยิบกล้องมาถ่ายรูปนักข่าวซึ่งก็กำลังถ่ายรูปเขาอีกที  คุณเกรซ มหาดำรงกุลก็ผุดผ่องจนผมอดตกหลุมรักไม่ได้

ประมาณ 18.30 น. ใกล้เวลาเริ่มงานภายในโรงละคร คนถึงค่อยๆ ทยอยกันเข้าไป เนื่องจากคนเข้าไปทีพร้อมกันเยอะ  ก็เลยช้านิดหน่อย เราก็คอยกันนานมากเพื่อรอการเริ่มต้นถ่ายทอดสด (ที่จริงคือการบันทึกเทปเพื่อไปออกอากาศใน 2 ชั่วโมงข้างหน้า) เมื่องานเริ่มขึ้นพร้อมด้วยการแสดงชุดแรก ผมค่อนข้างผิดหวังเล็กๆ ผมเคยมาดูการแสดงในสยามนิรมิตมาแล้ว ซึ่งอลังการงานสร้างมาก  มากกว่าชุดการแสดงของสุพรรณหงส์ครั้งนี้  ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะเล่นหยิบยืมเอาของประกอบฉากเกือบทั้งหมดจากที่นี้ ไม่ลงทุนทำอะไรใหม่ๆ ขึ้นมาเลย ส่วนการแสดงชุดอื่นๆ นอกจากการบรรเลงเพลง “แสงหนึ่ง” ซึ่งเป็นการแสดงที่ดูดีที่สุดในงาน ที่เหลือก็ออกไปทางผิดที่ผิดทาง ไม่ว่าจะเจ เจตรินออกมาร้องเพลงฮิตของเขา “สวรรค์ชั้น 7” และพยายามเปลี่ยนเนื้อให้เป็นการพูดถึงงานสุพรรณหงส์แทน ก็ดูแถๆ ชอบกล  หรือพี่แอ็ด คาราบาว ที่เอาเพลงฮิตของตัวเองมาเมด์เลย์และเปลี่ยนเนื้อเพื่อพูดถึงหนังไทย ก็ออกทะเลไปไกลถึงมหาสมุทรแปซิฟิก แถมคนใส่ชุดนกของสยามนิรมิตก็มาเต้นประกอบเพลงให้ ซึ่งไม่ได้เข้ากันเลย

สำหรับผลรางวัล ทุกคนเวลามีการประกาศชื่อผู้เข้าชิงในแต่ล่ะสาขา  ไม่ว่าจะ “รักแห่งสยาม”, “ไชยา” หรือ “เพื่อน กูรักมึงว่ะ” ก็จะมีเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์เสมอ โดยสองเรื่องแรกจะมากหน่อย  ส่วนเรื่องหลังน่าจะมาจากหน้าม้ามากกว่า ยกเว้นตอนที่ได้รางวัลถ่ายภาพ ซึ่งมีเสียงกรี๊ดชื่นชมเพราะหลายๆ คนก็ชอบงานภาพของหนังเรื่องนี้ แต่พอหนังเรื่องเดียวกันได้บทยอดเยี่ยมไป  ก็มีเพียงลำพังเสียงปรบมือแบบงงๆ แทน นี่คือสุดยอดการพลิกผันครั้งสำคัญของงาน เพราะคงจะไม่มีใครคาดการณ์ว่าบทของหนังเรื่องนี้จะเอาชนะ “รักแห่งสยาม” ได้  หรือต่อให้ไปประกวดร่วมกับ “เหยิน เป๋ เหล่ เซมากูเตะ” ของผู้กำกับคนเดียวกันก็เถอะ  เชื่อแน่ว่ารางวัลบทเนี่ยคนคงแอบไม่เห็นด้วยเยอะ แต่ไม่มีใครกล้าโห่ (อาจจะเพราะไม่มีใครโห่นำ) ส่วนรางวัลอื่นๆ ก็มีแต่ปรบมือกันไป เพราะอย่างผมเอง พวกสาขาเทคนิคพิเศษ แต่งหน้ายอดเยี่ยมก็ไม่รู้หรอกครับว่าที่ได้นี่ ดีหรือไม่ดีกว่าที่ไม่ได้อย่างไร

ส่วนของสาขานักแสดง ดูเหมือนจะรวมเอาดาราดังไว้หลายคน ไม่ว่าใครได้จะต้องมีเสียงเชียร์แน่นอน และคนที่ได้ในส่วนฝ่ายหญิง และนำชายก็ล้วนแต่เป็นที่รักของช่างภาพและนักข่าวด้วยกันทั้งหมด  ส่วนฝีมือการแสดงก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรถึงกับต้องถามว่า “ทำไมคนนี้ถึงได้?” แม้ว่าหลายคนอาจจะมองว่าสินจัยน่าจะได้นำหญิงมากกว่าก็ตาม สรุปก็คือเรื่องการตัดสินรางวัลนี้ มันเป็นเรื่องแบบต่างจิตต่างใจจริงๆ ครับ

ผลรางวัลหลักไม่พลิกโผ “รักแห่งสยาม” ยังคงได้ภาพยนตร์และผู้กำกับยอดเยี่ยม  ผมแอบไปสัมภาษณ์มะเดี่ยวสั้น ในช่วงเวลาหลังรับรางวัลและก่อนที่เขาจะต้องไปวุ่นวายอยู่กับสื่ออื่นๆ ถึงเรื่องการที่หนังของเขาโกยรางวัลมาตลอด  มะเดี่ยวกล่าวว่า “ตื่นเต้นและก็ดีใจมาก และก็รู้สึกว่างานที่เราตั้งใจทำมากๆ ในที่สุด ความสำเร็จก็เป็นของพวกเราแล้ว ขอใช้คำว่าพวกเราก็แล้วกันเพราะไม่ได้ทำหนังเรื่องนี้คนเดียว  หนังแบบนี้จะมีอีกหรือเปล่าน่ะครับ สำหรับเราแล้วคงไม่มีอีก เพราะเรายังสนุกกับการได้ทำหนังหลากหลายแนว แต่ในอนาคตก็ไม่รู้นะครับ”

เมื่อถามว่าในฐานะหนังคุณภาพที่ได้รางวัลเยอะแยะ ว่ามีผลต่อการสร้างหนังต่อๆ ไปไหม มะเดี่ยวตอบว่า “ยังไงเราก็ยังอยากให้หนังได้เงินอยู่เหมือนกัน อันดับแรกคุณภาพต้องมาก่อน เรื่องการตลาดเรื่องเงินๆ ทองๆ เดี๋ยวก็คงจะมีคนไปคิดให้เรา ทำในส่วนของเราให้ดีที่สุดครับผม”

โดยรวมแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องผลรางวัลหรือด้านการจัดงาน ผมว่าก็มาตรฐานเท่าปีก่อนๆ น่ะครับ หวังว่าปีหน้าคงจะพัฒนาขึ้นมากกว่านี้ (ซึ่งคงจะได้แต่หวัง หรือเปล่า?)

มะเดี่ยวกับตำแหน่งผู้กำกับยอดเยี่ยม กับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม "รักแห่งสยาม"	มาช่า กับตำแหน่งดารานำหญิงยอดเยี่ยดจาก แฝด

สมทบชายและหญิงยอดเยี่ยม และ ดารานำหญิงและนำชายยอดเยี่ยม

สมทบชายและหญิงยอดเยี่ยม

รางวัลกิตติมศักดิ์ พิศมัย

รายชื่อกรรมการ :