หนังไทย ปิดเทอมใหญ่ ...หัวใจว้าวุ่น

รายชื่อหนังเก่า

ย้ง ผู้กำกับเด็กหอ เปิดใจ

3 มีนาคม 2551

หน้าแรกของปิดเทอมใหญ่ ...หัวใจว้าวุ่น

ทำไมต้องเป็นหนังรัก
ผมเป็นคนชอบดูหนังอยู่ 2 ประเภทคือหนังรักกับหนังทริลเลอร์ แต่ผมมีโอกาสได้ทำหนังหม่นๆอารมณ์ ทริลเลอร์ไปแล้วในเรื่อง เด็กหอ หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าเล่าเรื่องดราม่าหนักๆแล้วมันเครียด ก็เลยอยากทำหนังที่ทำให้เราได้รู้สึกอีกแบบหนึ่งเวลาใช้ชีวิตอยู่ในกองถ่าย เลยเลือกที่จะทำหนังรักดีกว่าเพราะผมชอบดูหนังรักอยู่แล้ว พอรู้ตัวว่าอยากทำหนังรักก็อยากทำหนังรักวัยรุ่น มันน่าจะเป็นความรักที่เรามองเห็นภาพมันชัดที่สุดเพราะเราเพิ่งผ่านมันมา จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องของช่วงเวลาหนึ่งและความรู้สึกในขณะนั้นว่าเราอยากจะเล่าเรื่องอะไร ต่อไปถ้าถามผม ผมอาจจะไม่อยากเล่าเรื่องแบบนี้อีกก็ได้ เผอิญว่าตอนนั้นผมอยากทำหนังรักวัยรุ่น รู้สึกว่าถ้าไม่ทำตอนนี้แล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปอีก 2-3 ปี ผมอาจจะมองความรักวัยรุ่นเป็นอีกแบบหนึ่งผมคิดว่าผมควรทำในช่วงเวลาที่ยังเห็นภาพวัยรุ่นเป็นวัยรุ่นอยู่ไม่ได้เห็นภาพวัยรุ่นในแบบที่ผู้ใหญ่มอง

ทำไมต้องมี 4 คู่
ผมแค่รู้สึกว่าอยากเล่าเรื่องความรักหลายๆแบบ เป็นพวกโลภ รู้สึกว่าตัวเองเคยผ่านช่วงเวลานั้นหรือเคยได้ยินสิ่งที่เพื่อนๆมาเล่าประสบการณ์ความรักให้ฟัง มันมีหลายเรื่องราวความรักที่ทำให้เรารู้สึกไปกับมัน พอมีโอกาสได้ทำหนังรักก็เลยคิดว่าทำไมเราไม่ทำหนังที่เล่าเรื่องรักหลายๆเรื่องแบบ Love Actually นั่นคือจุดเริ่ม

ต้นที่ผมอยากทำมัน พอเริ่มเขียนบทก็เริ่มรู้สึกสนุกทันที เพราะถ้ามีรักหลายๆแบบ ก็ต้องมีนักแสดงหลายคนด้วย มันเป็นความรู้สึกต่อเนื่องว่า จะเป็นยังไงนะถ้าเรามีนักแสดงวัยรุ่นที่เคยแสดงหนังของ จีทีเอช มารวมตัวกันในหนังรักของเรา ซึ่งก่อนหน้านี้ผมจะมีโอกาสได้เห็นน้องๆในงานสังสรรค์ต่างๆของบริษัท
ไม่ว่าจะเป็น ซันนี่ เอ๋ โอปอล์ เปอร์ ต่าย นาถ แน็ก โฟกัส แจ็ค ว่าน พลุ ลุง โบ๊ท หรือ น้องอีกหลายๆคน เวลาที่พวกเขาอยู่รวมกันมันดูมีชีวิตชีวามาก อาจจะดูเป็นเหตุผลที่ไร้สาระ แต่ผมอยากเห็นภาพน้องนักแสดงเหล่านี้ที่ไม่เคยแสดงหนังเรื่องเดียวกันมาแสดงเรื่องเดียวกัน อยากให้พวกเขามาอยู่ในหนังผม อยากให้หนังรักของผมดูมีชีวิตชีวา ในที่สุดเหตุผลเหล่านี้ก็กลายเป็นโจทย์แรกในการทำหนังรักของผม พอพัฒนาบทไปเรื่อยๆบางคนก็ไม่ใช่ ก็ต้องตัดทอนเรื่องต่างๆออก แต่น้องคนอื่นที่ไม่มีบทที่เหมาะสม ก็จะได้มารับเชิญเป็นสีสันทุกคน หนังเรื่องนี้เริ่มจากการที่ผมเขียนเรื่องสั้นแต่ละเรื่องมาก่อน ประมาณ 10 กว่า เรื่อง ตอนนั้นยังมองไม่เห็นรูปแบบ แต่พอมาร้อยจริงๆ 8-9 เรื่องมันเยอะมาก ถ้าเป็นหนังฝรั่งเขาจะเล่าเร็ว ดำเนินเรื่องเร็ว แต่พอเป็นหนังรักในแบบของหนังไทยมันเป็นเรื่องของอารมณ์ พอเราเล่าเป็นอารมณ์แต่ละฉากมันเลยเยอะ จำนวนเรื่องมันควรจะน้อยลง หนังของผมก็เลยเหลือแค่ 4 เรื่อง ซึ่งที่เหลือเท่านี้ไม่มีเหตุผลอื่นเลย นอกจากเป็นความรัก 4 แบบ ที่ผมชอบที่สุด แต่มันดันเป็นเรื่องที่ครอบคลุมเรื่องวัย มีทั้งความรักของ ม.ต้น ม.ปลาย มหาวิทยาลัยตอนต้น และมหาวิทยาลัยตอนปลาย

เรื่องของ พุ-ไม้-นานา
-แน็กกับไมเคิล ผมตั้งใจไว้ว่าจะเล่าเรื่องเพื่อนสองคนที่จีบผู้หญิงคนเดียวกัน และตอนแรกวางโฟกัสไว้ในบทหญิงสาวคนนั้น แต่รู้สึกว่าจะเป็นการเจอกันระหว่างแน็กกับโฟกัสเร็วเกินไป ไม่รู้ซิมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผม เพราะมีหลายคนพูดว่าอยากเห็นแน็กกับโฟกัสกลับมาเจอกัน แต่ผมรู้สึกอยากให้คนดูรอไปอีกสักนิดหนึ่ง การที่ผมมาทำหนังเรื่องนี้ อีกหน่อยก็อาจจะมีคนพูดว่าทำหนังของตาย คือมันเป็นหนังรักที่เป็นทางถนัดของ จีทีเอช หนัง Feel Good อีกแล้ว แต่ผมคิดว่าไม่เป็นไร เพราะผมรู้ว่าเราไม่ได้ทำอะไรแบบเดิมๆ ผมเชื่อว่าการที่ผมเอานักแสดงเหล่านี้มาเล่น ทุกคนจะอยู่ในภาพลักษณ์ใหม่คือจะไม่เป็นเหมือนแน็กในแฟนฉัน หรือไมเคิลในเด็กหอ ผมเลยไม่ได้ห่วงเรื่องที่คนจะติดบทบาทเดิมของน้อง ผมว่าน้องมีการเปลี่ยนแปลงไปได้ประมาณหนึ่ง แต่ถ้าถามว่าเป็นได้อย่างบทอยากจะให้เป็นไหมก็ไม่เชิง บังเอิญผมเป็นคนที่เวลาเขียนบทจะเขียนคาแรคเตอร์ของตัวละครค่อนข้างชัดเจน แต่ไม่ได้ตีกรอบไว้ขนาดที่ว่าคนที่มารับบทเหล่านั้นจะต้องเติบโตให้ได้เท่ากับสิ่งที่เราเขียนขึ้นมา ถ้าเขาจะเติบโตไปในแบบที่เขาจะเป็นก็ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ยึดติด คือบทอาจจะดีในแบบของมันแต่ถ้าเขาจะพาตัวละครไปอีกแบบหนึ่งแต่ยังอยู่ในเส้นเรื่องและสิ่งที่คอนโทรลได้ผมก็จะให้เขาพาไป ส่วนเขาจะเล่นได้เท่าหรือไม่เท่ากับที่ผมคิดไว้แต่เล่นได้ในแบบที่เขาเป็น และคาแรคเตอร์ยังใช่จนสามารถนำเรื่องไปจนจบได้ ผมไม่ติดอะไรเลย
-น้องแพท ที่รับบท นานา เป็นตัวละครที่ผมมั่นใจว่าเลือกไม่ผิด ถึงแม้ว่าใครที่จะดูการแสดงของเขาแล้วจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้ แต่ผมจะบอกเขาว่านี่คือนานาในแบบที่ผมอยากจะให้เป็น ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ วิธีการแสดงออก หรืออารมณ์ในหนัง ถึงแม้ว่าคนที่ได้ดูอาจจะติดว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงทำอะไรแบบนี้คือไปกับทั้งคู่ เขินกับทั้งคู่ ไม่มีความชัดเจนอะไร แต่นี่แหละคือสิ่งที่ผมอยากจะให้เป็น แล้วผมรู้สึกว่าวัยรุ่นสมัยนี้เป็นแบบนี้ คือสับสนในความรัก พอมองแบบผู้ใหญ่ก็จะรู้สึกว่าทำไมไม่ชัดเจน แต่ถ้าลองมองย้อนกลับไปเมื่อตอนที่คุณเป็นวัยรุ่นเรายังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่าเราชอบอะไร รักอะไร อยากเรียนอะไร ผมจึงอยากให้นานามีคาแรคเตอร์แบบนี้

อะไรยากที่สุด
ความรักทั้ง 4 แบบ มีสิ่งหนึ่งที่ยากเหมือนกันคือ ผมค้นพบว่าเวลาที่ต้องกำกับฉากดราม่าต่างๆมันยากแต่ไม่สาหัสมาก แต่พอมากำกับหนังรัก เมื่อนักแสดงในเรื่องต้องมาบริหารเสน่ห์ เหมือนเวลาที่เราได้ดูหนังรักสักเรื่อง เราจะรู้สึกว่าเราหลงเสน่ห์นักแสดงคนนี้จนทำให้เราติดตามเรื่องนี้ไปจนจบ นักแสดงเรื่องนี้ก็เหมือนกันพวกเขาต้องมาบริหารเสน่ห์ตัวเอง มีฉากแบบนี้เมื่อไหร่จะยากเมื่อนั้น คือชีวิตปกติไม่ใช่ทุกคนที่จะรู้ว่าต้องบริหารเสน่ห์อย่างไร และด้วยความที่นักแสดงเหล่านี้ยังเป็นวัยรุ่นตอนต้นอยู่ประสบการณ์ชีวิตจะน้อย บางทีเขาก็จะไม่เข้าใจอะไรอย่างที่ผมเข้าใจ พอเป็นฉากที่ต้องมีบทสนทนาหรือฉากที่จะต้องทำให้คนดูอมยิ้มจะยากมาก คือถ้าดราม่าไปเลยไม่ยากนะ ไอ้อารมณ์แบบอกหัก เศร้าจะเป็นจะตาย ถึงยากแต่ก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรงของผมกับนักแสดง แต่พอเจอฉากที่ต้องมาโปรยเสน่ห์ จีบกัน พูดเยอะๆเมื่อไหร่ทำไมมันยากแบบนี้ ยอมรับว่าฉากพวกนี้ยากมาก แต่น้องทุกคนก็ผ่านไปได้

เรื่องของ โอ๋เล็ก
-โฟกัส เป็นโอ๋เล็กในแบบที่ผมอยากจะให้เป็นตั้งแต่ตอนที่เป็นบทได้ชัดที่สุดแล้ว เขาเป็นคนที่เล่นหนังแล้วมีชีวิตชีวาอยู่แล้ว ซึ่งตัวตนที่แท้จริงของเขาก็เป็นแบบนั้น พอมารับบทนี้ความมีเสน่ห์ทั้งหลายมันออกมาจากความมีชีวิตชีวาของเขาโดยที่ไม่ต้องพยายาม เพราะฉะนั้นโฟกัสเหมาะที่สุดที่จะมาถ่ายทอดอารมณ์ของ โอ๋เล็ก อาจจะเป็นเพราะเขามีคาแรคเตอร์บางอย่างที่ใกล้เคียงกับโอ๋เล็ก แต่อาจจะไม่ใช่คนที่บ้าดาราเท่าโอ๋เล็ก แต่โฟกัสเป็นคนไม่มีฟอร์ม พอเป็นคนไม่มีฟอร์มก็จะสามารถถ่ายทอดอารมณ์ของโอ๋เล็กได้ค่อนข้างดี สิ่งหนึ่งที่โอ๋เล็กเป็น แต่โฟกัสไม่เป็นก็คือโอ๋เล็กเป็นสาวแล้ว แต่โฟกัสยังไม่เป็นสาว จุดนี้คือสิ่งที่ผมกับทีมงานในกองถ่ายต้องคอยตบๆคาแรคเตอร์เขาว่าอย่าง้องแง้งแบบเด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นวิธีการเดิน หรือบุคคลิกต่างๆเราต้องปรับเขาหมด ซึ่งจริงๆแล้วโอ๋เล็กคือเด็กม.4 โฟกัสอยู่ม.3 แต่ยังดูเด็กมาก ผมไม่ได้ติดเรื่องวัยแต่ติดเรื่องบุคคลิกมากกว่า ถ้าบุคคลิกดูเด็กมากอาจจะไม่เหมาะกับบทโอ๋เล็ก แต่พอออกมาเป็นหนังแล้วผมพอใจกับสิ่งที่โฟกัสเป็น เรื่องทรงผมก็มีส่วนในการปรับคาแรคเตอร์อย่างที่ผมบอกว่าถ้าผมเอานักแสดงเดิมๆมาเล่นผมต้องเอาเขามาปรับทั้งรูปลักษณ์และคาแรคเตอร์ อีกอย่างหนึ่งหนังเรื่องนี้เป็นหนังรักวัยรุ่นในยุคปัจจุบัน โดยส่วนตัวผมคิดว่าเราต้องใส่แฟชั่นลงไปในหนังด้วย ซึ่งไม่ได้หมายถึงแฟชั่นหวือหวาเหมือนเดินออกมาจากแคทวอร์คแต่หมายถึงเซ้นส์ของแฟชั่น มันเป็นเรื่องของรสนิยมด้วย หลายคนมาดูหนังผมอาจจะคิดว่าไหนคือแฟชั่น การที่โอ๋เล็กจะใส่เสื้อลายลูกท้อเพื่อให้เข้ากับคาแรคเตอร์สำหรับผมนี่คือแฟชั่น หรือการที่โอ๋เล็กเป็นลูกคนจีนแล้วใส่หยก ผมว่ามันก็คือแฟชั่น แฟชั่นไม่ได้แปลว่าอะไรที่ต้องหวือหวาตามเทรนด์ สำหรับผมคำว่าแฟชั่นคือการเป็นตัวของตัวเอง

เมื่อโฟกัสต้องแสดงคนเดียว
ส่วนมากเขาต้องแสดงกับกระดาษ ซึ่งเป็นส่วนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าโฟกัสทำได้ดีมาก เพราะไม่มีใครส่งอารมณ์ให้เขา แม้กระทั่งตอนที่ต้องเขินตี่ตี๋ที่เป็นรูปตัวไดคัท มันเป็นความสามารถของโฟกัสเลย น้องสามารถเล่นขึ้นมาได้ดีกว่าบทมาก โอ๋เล็กเป็นตัวละครที่มีมิติคือต้องเป็นเด็กเรียนที่ดูเนิ้ดๆแล้วก็รักดาราไต้หวันในเรื่องมาก ในแบบที่ฉันจะรักแล้วก็ไม่แคร์ใคร Self ในแบบของเขา แต่พอวันหนึ่งที่ต้องเจออะไรกระทบจิตใจโอ๋เล็กก็พร้อมที่จะเปราะบาง แค่ได้ดูในหนังอาจจะไม่ค่อยเห็นหรือรู้สึกอะไรมากแต่ถ้าได้เห็นตอนที่ต้องบรีพกันก่อนจะแสดง จะเห็นว่าน้องต้องคิดและใช้สมาธิเยอะกว่าที่คนดูจะเห็นมาก

ทำไมถึงเลือกนักแสดงไต้หวันคนนี้
ที่เลือก เหว่ยลู เพราะผมตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่านักแสดงไต้หวันในบทนี้ไม่ควรเป็นนักร้องหรือนักแสดงที่หัวทอง ไม่ใช่ดงบังชิงกิ ผมมองไว้ว่าตี่ตี๋ควรเป็นแบบ F4 เป็นผู้ใหญ่ประมาณหนึ่ง หน้าตาต้องดูอบอุ่น ถ้าเป็นวัยรุ่นแบบหัวทองคงกรี๊ดแบบที่วัยรุ่นชื่นชอบ แต่มันจะดูไม่อบอุ่น คือผมต้องการตี่ตี๋ในคาแรคเตอร์ที่นำพามาสู่ตอนท้ายของเรื่อง เพราะตัวละครตัวนี้ต้องทำให้โอ๋เล็กรู้สึกอบอุ่น ผมมองไม่เห็นว่านักร้องวัยรุ่นหัวทองที่คนกรี๊ดทั้งเอเชียจะอบอุ่นได้ยังไง ตัวละครตัวนี้ต้องดูเป็นผู้ใหญ่นิดหนึ่ง

เหว่ยลู แสดงเป็นอย่างไร
เขาเล่นดีเลยนะ โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าการทำงานกับนักแสดงต่างประเทศจะค่อนข้างยาก ด้วยเรื่องของภาษาและการสื่อสารแต่ด้วยความที่เขามีประสบการณ์ทางด้านการแสดงอยู่แล้ว ทั้งเล่นละครและเล่นเอ็มวีที่ไต้หวัน พอมาทำงานด้วยกันเขาก็มืออาชีพคือฟังและทำตามทุกอย่างที่เราอยากจะให้เป็น ไม่มีปัญหาเรื่องการกำกับเลย อาจจะมีปัญหาเรื่องการสื่อสารบ้าง แต่เขานิสัยดีและไม่มีความเรื่องมากอะไรเลย

เรื่องของ เหิร-นวล
ตามธรรมเนียมของหนังผมคือไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ก็ต้องทำเวิร์คช็อป ดังนั้นทุกคนที่เข้ามาเล่นหนังเรื่องนี้ต้องผ่านการเวิร์คชอป ซึ่งจุก ที่รับบทนวล เขาผ่านการเวิร์คช็อปมาเยอะและเป็นน้องที่ผมคุ้นเคย ถามว่าคู่นี้หนักใจไหม ไม่เลยเพราะผมเห็นน้อง 2 คนนี้มานานแล้ว ตอนที่มาเวิร์คช็อป 2 คนนี้ก็ ทำให้ผมมั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถรับบทนวลกับเหิรได้อย่างไม่ยาก คือจุกเป็นนวลได้ 100% เลย แต่เต๋ออาจจะเป็นเหิรที่ไม่ตรงกับบทมากนัก แต่ผมรู้สึกว่าเต๋อเป็นเหิรที่มีเสน่ห์ในแบบที่เขาเป็น ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปบีบให้เขามาเป็นเหิรให้เหมือนในบท ผมเปิดกว้างได้ถ้าเขาจะไม่พาตัวละครตัวนั้นออกไปผิดรูปผิดแบบที่ผมตั้งใจ มีช่วงหนึ่งที่ผมพยายามจะบิดเขาให้เป็นเหิรเหมือนในบท แต่เต๋อเป็นคนดีมาก ในขณะที่เหิรต้องกะล่อน เต๋ออาจจะกะล่อนได้ไม่เท่าเหิร แต่ความมีเสน่ห์และความมีชีวิตชีวาในแบบของเต๋อก็จะดูกะล่อนในแบบของเขา พอผมปล่อยให้เขาเป็นเหิรในแบบที่เขาเป็น เขาก็จะมีชีวิตชีวาของเขา ผมเลยตัดสินใจไม่บิดเขาดีกว่า แล้วเขาก็พาตัวละครตัวนี้ไปในแบบของเขาได้

เรื่องของ โจ้-ซี
ด้วยความที่หนังเรื่องนี้แต่ละตอนสั้นมากใช้เวลาถ่ายทำประมาณ 7 วัน ไม่เหมือนตอนที่ถ่ายทำเรื่องเด็กหอ 50 คิว พอถ่ายไปได้ 7 คิว ผมกับนักแสดงกำลังจะจูนกันได้ก็ต้องเลิกรากันไป ซึ่งต่อให้เป็นนักแสดงที่เราทำงานมาด้วยมากๆก็ตาม กว่าจะจูนกันได้ก็ต้องใช้เวลา ผมค้นพบว่าหนังเรื่องนี้ยากกับนักแสดงตรงที่วันแรกๆที่ทุกคนมาจะเกร็งกันหมด เพราะฉะนั้นน้องๆจะไม่มีเวลาปรับตัว โดยเฉพาะคนที่เล่นหนังกับผมเป็นเรื่องแรก อย่าง ว่าน กับ ต่าย ที่มารับบท โจ้-ซี กว่าจะจูนกันเจอยากมาก พอเจอแล้วก็จบพอดี อาจจะมีบางคนที่เป็นตัว Main ที่จะเกร็งมากหน่อย เพราะเขาต้องรับบทหนักกว่าคนอื่นและถูกผมเรียกร้องมากกว่าคนอื่น แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ไม่ว่าจะทำหนังมากี่เรื่องเราจะได้นักแสดงที่ตั้งใจ ถึงจะมีบางฉากที่น้องรู้สึกเกร็งและเล่นไม่ได้บ้าง หรือบางทีน้องเล่นได้ดีมากแต่มันยังไม่ใช่จนผมต้องแก้ต้องเทค แต่น้องไม่เคยหมดความตั้งใจเลย ผมเป็นคนแพ้ความตั้งใจด้วย ถ้าน้องตั้งใจผมจะรู้สึกทันทีว่าน้องทำได้แล้ว

ผลงานเรื่องนี้เป็นผลงานเดี่ยวเรื่องที่ 2 มีอะไรที่ประทับใจบ้าง
สิ่งที่ผมชอบที่สุดคือการได้ทำงานกับนักแสดงเยอะๆแบบนี้ ทั้งนักแสดงหลักหรือแม้แต่นักแสดงรับเชิญพวกเขาเป็นนักแสดงที่ผมชื่นชอบ ผมเคยเห็นผลงานของเขาในหนังเรื่องอื่นแล้วรู้สึกว่าอยากเห็นเขาในหนังของเรา ไม่ว่าจะเป็นพี่รงค์ (จตุรงค์ พลบูรณ์) พี่ปุ้ย (พิมลวรรณ) พี่ปอ (อรปรียา) หรือนักแสดงรับเชิญท่านอื่นๆ เต๋อ จุก ล้วนแล้วแต่เป็นน้องๆที่เคยมาช่วยงานแล้วทั้งนั้น วันหนึ่งเราก็รู้สึกว่าน้องเหล่านี้ควรจะมีตัวตนกันได้แล้ว อย่างเรื่องเด็กหอเต๋อก็เป็นนักแสดงคนหนึ่งในฉากหนังกลางแปลง และมันเป็นเจตนาของผมตั้งแต่แรกที่อยากทำงานกับนักแสดง จีทีเอช ไม่มีใครมาบังคับ แต่ที่ผมรู้สึกโชคดีกว่านั้นคือนักแสดงเหล่านี้ตั้งใจทำงานให้ผมไม่ว่าจะเป็น เปอร์ ลุง พลุ โบ๊ท แจ็ค เอ๋ เดี่ยว แนน บอล นาถ และอีกหลายๆคน ผมรู้สึกว่าบทของน้องไม่เยอะเลย แต่น้องก็ตั้งใจมาเล่นให้ พอเราเห็นความตั้งใจของนักแสดงที่จริงๆแล้วเขามีศักยภาพที่จะรับบทหลักได้เลยแต่ยอมมาเล่นรับเชิญให้ ผมอยากจะขอบคุณที่พวกเขามาเล่นหนังให้ แค่นี้น้องๆก็ได้ใจผมไปแล้ว และทำให้ผมก็รู้สึกว่าน้องเขาให้เกียรติผมมาก

อยากให้คนดูได้เห็นมุมมองอะไรในหนัง
ผมทำหนังแต่ละเรื่องโดยไม่ได้คิดว่าหนังเรื่องนั้นจะพูดอะไรชัดเจนเป็นประโยคหรือเป็นบรรทัดใดบรรทัดหนึ่ง ตอนที่เริ่มทำหนังเรื่องนี้คิดแค่ว่าเรามองความรักวัยรุ่นเป็นอย่างไร และตอนนั้นความรักวัยรุ่นสำหรับผมมันคือการเริ่มต้น ไม่ว่าผมจะเล่าเรื่องอะไรในหนังเรื่องนี้มันต้องจบลงที่ความรักของวัยรุ่นมันเป็นแค่การเริ่มต้น ไม่ว่าคุณจะเจอทั้งความสุขหรือความทุกข์ อกหัก จะเป็นตาย มีความสุขสุดๆ สุดท้ายแล้วมันก็แค่การนับหนึ่งในเรื่องความรัก คุณยังต้องเจออะไรอีกมากมายในความรัก ที่อาจจะหนักหนากว่านี้ หรือไร้สาระกว่านี้ แต่ความรักของวัยรุ่นยังต้องดำเนินต่อไป ตอนจบของหนังเรื่องนี้ควรจะออกมาในแบบที่ผมมองเห็น แต่ว่าสิ่งที่ผมคาดหวังจากคนดูเวลาเราทำหนัง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม อยากให้คนดูรู้สึกร่วมไปกับเรื่องที่เรากำลังเล่า โดยเฉพาะกับหนังรักซึ่งเป็นหนังที่เล่าเรื่องของความรู้สึกอยู่แล้ว ถ้าผมทำแล้วคนดูไม่รู้สึกร่วมไปด้วยมันคงเป็นความล้มเหลว เพราะฉะนั้นไม่ว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร แค่คนที่ได้ดูรู้สึกร่วมไปกับความรักทั้ง 4 แบบของผม แค่นี้ผมก็ถือว่าการเล่าเรื่องความรู้สึกในหนังรักเรื่องแรกของผมก็ประสบความสำเร็จในแบบที่ผมอยากจะให้เป็นแล้วครับ

Everything you want to know about Thai film, Thai cinema
edited by Anchalee Chaiworaporn อัญชลี ชัยวรพร designed by Nat
COPYRIGHT 2004 http://www.thaicinema.org. All Rights Reserved. contact: ancha999 at gmail.com
By accessing and browsing the Site, you accept, without limitation or qualification, these copyrights.
If you do not agree to these copyrights, please do not use the Site.